Met een achtergrond als fysicus en grondwatergeoloog ligt het voor de hand dat ik conflicten zie als natuurlijke en ook vaak nuttige botsende energiestromen. De slogan ‘je conflict je kans’ bezig ik regelmatig en al lange tijd. Recent ontdekte ik het praktische en mooie boek ‘Maak van je conflict een kans’ [1].
In het begin van mijn loopbaan, van 1984-90, werkte ik in Mozambique als ontwikkelingswerker. Het land had zijn onafhankelijkheid bevochten en mede gekregen door de Anjerrevolutie in moederland Portugal. Een ontwikkeling die paste bij de dekolonisatie. Helaas voor Mozambique was het buurland Zuid-Afrika zeer bezorgd over een onafhankelijke Afrikaanse staat en steunde een wrede destabiliseringsstrijd van de verzetsbeweging Renamo. Pas toen de apartheid afgeschaft werd braken er voor Mozambique ook betere tijden aan. In Mozambique koos ik duidelijk partij voor de onafhankelijk jonge staat, mede geïnspireerd door mijn vader die als docent in Bandung tijdens de jaren van de onafhankelijksstrijd van Indonesië ook meer sympathie had voor de onafhankelijksbeweging van Sukarno dan voor het Nederlandse bewind.
In een tweede lange uitzending naar Egypte, van 1994-99, leerde ik meer om een middenweg te zoeken tussen culturele verschillen en die te waarderen. In Mozambique waren ontwikkelingswerkers nog eenoog in het land der blinden, in Egypte was kennis ruimschoots aanwezig en bestond een trots op het eigen land die terecht hoge eisen stelde aan buitenlandse krachten. Omdat mijn vrouw als cultureel antropoloog werkzaam was konden we het belang van respect voor andere culturen ook vaak bespreken.
Na de Britse school in Egypte wilden we onze kinderen ook een Nederlandse basis geven. Daarom kwamen we eind van de vorige eeuw in het Nederlandse werkveld terecht. In de complexe problematiek van de regionale zink- en cadmiumverontreiniging in de Kempen leerde ik de toegevoegde waarde van het mediationvak kennen dankzij latere collega’s bij de Stichting Mediation in MRO. Zij inspireerden me ook de opleiding tot mediator te volgen en me aan te sluiten bij de Stichting.
Ik pas mediationvaardigheden toe in zuivere mediations onder andere bij conflicten tussen natuur- en landbouwbelangen en in procesbegeleiding rond nationaal en international waterbeheer. De laatste vier jaar keerden mijn vrouw en ik terug naar Egypte en was ik procesmanager modernisering van het waterbeheer. Het ging daarbij vooral om het voorkomen van conflicten over het schaarser wordende water in Egypte. Een belangrijk middel daarbij is water aan de verschillende sectoren beter te alloceren en hergebruik te bevorderen.
Teruggekomen in Nederland wil ik me graag inzetten voor de toepassing van mediation in de duurzaamheidtransitie en het daarbij passende waterbeheer. We zetten als Stichting al goede stappen op die weg.
Zo turbulent als water kan zijn, zo stil en verstillend kan het ook zijn. Mede daarom ben ik voorstander van stilte als interventie in mediations. Een voorbeeld van de kracht van de stilte heb ik beschreven in de bundel van de Stichting ‘Doorbreken van Impasses’[2] .
Wellicht was mijn diepste wens ook om dit stukje leeg en stil te laten zijn. Zoals John Cage een muziekstuk liet uitvoeren van 4 minuten en 33 seconden alleen maar stilte[3]. Het klinkt elke keer anders, zoals er geen partituur is voor een mediation. De stilte en andere muziek in mediation verdient wel een schijnwerper. Daarom geef ik deze schijnwerper graag door aan Carleen Mesters.
Comentarios